نقش محافظتی استروژن و پروژسترون بر بافت معدی به دنبال ایسکمی- رپرفیوژن معدی در موش های صحرایی نر

زمینه و هدف: آسیب ایسکمی- پرفیوژن مجدد (ischemia-reperfusion )(ir) به کرات در شرایطی مثل جراحی، هموراژی، سوختگی، تروما و عفونت اتفاق می افتد. همچنین مشخص شده است که جنس ماده مقاوت بیشتری نسبت به جنس نر دارد که نشان دهنده عملکرد محافظتی هورمون های جنسی زنانه است. لذا هدف از این تحقیق تعیین نقش استروژن، پروژسترون و ترکیب این دو استروئید در حفاظت از آسیب معدی ناشی از i/r می باشد. روش بررسی: 40 سر رت نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه سالم (intact)، آسیب ایسکمی- رپرفیوژن (i/r)، i/r + استرادیول با دوز 1 میلی گرم در کیلو گرم(e)، i/r+ پروژسترون با دوز 16 میلی گرم در کیلو گرم (p)و + i/r ترکیب استرادیول (1 میلی گرم در کیلو گرم)+ پروژسترون (16 میلی گرم در کیلو گرم) تقسیم شدند. بعد از بیهوشی حیوان و لاپاراتومی، شریان سلیاک به مدت 30 دقیقه مسدود شده و سپس گردش خون به مدت 24 ساعت برقرار شد و نهایتا پارامترهای مورد نظر بررسی گردید. نتایج بصورت میانگین± انحراف معیار بیان و p<0/05 معنی دار تلقی گردید. یافته ها: غلظت اسید معدی بعد از القای آسیب ایسکمی- رپرفیوژن معدی به مقدار قابل توجهی افزایش یافت ((p<0/001. درمان با استرادیول، پروژسترون(p<0/05) و ترکیب استرادیول و پروژسترون (p<0/01) به طور معناداری میزان اسید معدی را کاهش داد. ارزیابی هیستوپاتولوژیک بافت معدی نشانگر حضور یک زخم معده ی فعال همراه با خراش های سطحی و خونریزی، ادم زیر مخاطی و التهاب مشخص در گروه ایسکمی- رپرفیوژن بود. در گروه های تحت درمان با استروژن و پروژسترون، اولسر مشاهده نشد و لیکن خراشهای سطحی، ادم و التهاب دیده شد. نتیجه گیری: با توجه به اثرات کاهش دهنده ی اسید و ویژگی های محافظتی استروژن و پروژسترون بر بافت معدی به دنبال آسیب ایسکمی- رپرفیوژن معدی ایجاد شده، شاید بتوان از استروئیدهای جنسی زنانه در رفع اختلالات ایسکمیک دستگاه گوارش استفاده کرد.